Atatürk Şiirleri

Atatürk

Düşmanların elinden,
Sen kurtardın vatanı.
En yükseklere diktin,
Şanlı Türk bayrağını.

Adını ve şanını,
Bütün dünya biliyor.
Masum olan milletler,
Hep izinden gidiyor.

Sen, Türk için her zaman,
En büyük kahramansın.
Damarlarımızda akan,
Eşsiz, asil bir kansın.

Büyük Atatürk´e

Binerken rıhtımdan, Bandırma vapuruna,
Tek düşüncendi senin; "Vatan, Millet, Sakarya".

Çakmak gibi gözlerin, dalarken ufuklara,
İlaç olacaktın milletin, kanayan yarasına.

Yarın çok geç olurdu, durma nedir bilmedin,
Erzurum´dan Sivas´a, yıldırım gibi geçtin.

Bağımsızlık ateşini, sen yaktın bu vatanda,
Kongrelerle başlayan, Kurtuluş Savaşı´nda.

Bizler Cumhuriyetini, taşıyacağız sonsuza,
Atam sen rahat uyu, aziz vatan toprağında.

10 Kasım

10 Kasım 1938,
Günlerden Perşembe.
Atatürk´üm ölmüş,
Saat dokuzu beş geçe.

Çökmüş bir matem havası,
Milletimin üstüne,
Gözyaşları sel olmuş
Akmış Marmara Denizi´ne

Herkes akın akın,
Dolmabahçe´ye koşmuş,
Büyük kurtarıcı artık,
Aramızdan ayrılmış.

Atatürk´süz yaşamak,
Çok zor gelse de millete,
Kalplerde yaşatılmış,
O veciz sözleriyle.

Emanet etmiş bizlere,
Kurduğu cumhuriyeti.
Var oldukça bu dünya,
Bilmeliyiz kıymetini.

ATATÜRK´Ü DUYMAK

Ulu rüzgâr esmedikçe 
Yaşamak uyumak gibi. 
Kişi ne zaman dinç; 
Dalgalanırsa bayrak bayrak gibi.

Ne var şu dünyada ekmekten daha aziz? 
Sürdüğün tarlalara sevginle serpildik. 
Ekmek olmak için önce 
Buğday olmak gibi.
Silinir sözcüklerden sen hatıra geldikçe 
Cılız sözler: Uzanmak, yorulmak, durmak gibi. 
Kuvvettir yaptıkların her yeni yetişene 
Her ışık-kaynak gibi.

En yakınlar zamanla yüzyıllarca uzak gibi,
Bir sen varsın kalacak, bir sen ölümsüz, 
Daha da yakınsın, daha da sıcak
Bıraktığın toprak gibi.

Kaç Türk var şu dünyada, bir o kadar susuz, 
Hepsinin gönlünde sen, bir pınar bulmak gibi,
Ancak senin havanda sağlıklar esenlikler:
Olmaya devlet cihanda Atatürk´ü duymak gibi.

SEN VARSIN ATATÜRK´ÜM HER ŞEYİMİZDE

Bu gün yatağımdan hür kalkıyorsam
Ekmeğim ak suyum berraksa,
Ağaçlar çiçek açıyor
Topraklar ısınabiliyorsa,
Sesim gür çıkıyor
Özgür özgür bakabiliyorsam,
Sen varsın gözbebeklerimde
Sen varsın Atatürk´üm sen varsın.

Yazabiliyorsam gönlümce 
Okuyabiliyorsam... 
Kazabiliyorsam toprağımı 
Gün ışığında çapa kürek elde, 
Çalışabiliyorsam gece gündüz 
Ekip biçebiliyorsam dileğimce, 
Sen varsın yüreğimde 
Sen varsın Atatürk´üm sen varsın.

10 KASIM TÜRKÜSÜ

Atatürk! Anıtkabir devrimlerini söyler,
Bozkır ovalarına, Erciyes´e Ağrı´ya,
Ulusun egemen olduğunu
Özgür olduğunu
Haykıracağım haykıracağım işte,
Senin sustuğunca!

Yolunda yürüyeceğim Atatürk; 
Ana baba oğul kız, 
Dere tepe bucak köy, 
Yeryüzü yaşamalarımla değil 
Oralarda, Senin gittigince!

Atatürk, taşıyacağım
Çanakkale´de, Sakarya´da, Çankaya´da, al al,
Senin taşıdığını;
Yurdun gök ülküsü
Dalgalanırken,
Senin bayrağını yücelteceğim.
Senin çıktığınca.

ATATÜRK GÜLÜMSEDİ

Atatürk gülümsedi öğretmenim 
Siz sınıfa girince 
Dağıldı kara bulutlar
Açıldı gonca.

Baktı ki okul yenidir 
Siz yenisiniz düşünceler yeni 
Atatürk gülümsedi öğretmenim 
Saklayamadı sevincini.

Baktı ki gençsiniz bilgili 
Eğitiyorsunuz yolunca yöntemince 
Atatürk gülümsedi öğretmenim 
Sevindi onca.

Baktı ki karışmış aramıza
Çiziyorsunuz yolu
Atatürk gülümsedi öğretmenim
Gözleri dolu dolu.

Anlaşılan bütün yaz 
Atatürk gözünü kırpmamış 
Çünkü boşmuş sıralar 
Çünkü harf okunmamış.

.............................

Ama baktı ki gün doğmuş 
Bir koşu varmışız okula 
Özlemle açılmış kitaplar 
Bir iştah kızda oğlanda.

Baktı ki zil çalmış sınıfa girmişsiniz 
Bütün bakışlar sizde 
Günaydın demiş derse başlıyorsunuz 
Sımsıcak bir sevgi gözlerinizde

Baktı ki Türkiye´si Türkiye´miz 
Aydınlık ufuklara yürüyor hızla 
Atatürk gülümsedi öğretmenim 
Kürsüde kendini görünce.

ÖĞRETMEN ATATÜRK

Yine derse giriyorsun Samsun kapısından 
Selâmlıyor, seviyor tek öğretmenini 
İl il, köy köy, can can 
Tüm Anavatan.

Hemen başlıyor mutlu ders 
Erzurum´dan
Sonra derinleşiyor volkan-öğütle 
Sivas´taki son oturumdan.

Bütün memleket tek sınıf
Bir yön bayrak, bir yön tan
Öyle bir ödev veriyorsun ki öğretmenim
Süngü-kalemle başlıyoruz Afyon´dan.

Sınıfımız her an kutlu bir savaş 
Öğretiyor, eğitiyorsun Ankara´dan 
Hep birden söylüyoruz özgürlük türkümüzü 
Vatanın uzaklıkları kalkıyor da aradan.

Mavi gözlerin hep barış barış
Mavi yüceliğin hep duman duman
Öyle alev alev bir ders ki
Yanıyor, yanması gerektiğinde her düşman.

Anlatış tadı, kıvam kıvam öz
Son bölüm: İlk hedef, Dumlupınar´dan
Kocatepe, yalnız coğrafya değil
Dağ dağ ateş yağdırıyorsun her damla kandan

Öpüyorsun hepimizi göz göz
Şehitler birinci geldikçe hep destan destan.

Yağmurlaşıyoruz er er Akdeniz´e 
Ektiklerini biçiyorsun İzmir yollarından 
Bir özgür meyva doğuyor Türklüğümüze
Tattırıyorsun utku yemişi utku dallarından.

Öğrenmeye son yok 
Cumhuriyet, bir ders aynı konudan 
Öğrendikçe özleşiyoruz da hep geçiyoruz 
Senin yarattığın vatan-kanıdan.

Anlatıyorsun açık ve seçik 
Yıkılıyor her gölge fikir-kurşundan 
Dövüyorsun her yüreği örsünde devrimlerin
Tümleniyor her eksik, yaratan vuruşundan.

Yaşatarak öğretmek senin elinde
Sonsuz ders, tek hayat, bize bayraktan 
Seni özledikçe bellemek güzel 
Fikir-toprak oldu vatan, gerçek topraktan.

Sor bize her şeyi, konuşsun her öz 
Başlayı versin en zor imtihan 
Özgürlük güneşin ilk cevap, inan 
Ey vatan-sınıfta ey Ata-vatan!..

MUSTAFA KEMAL´İ DÜŞÜNÜYORUM

Mustafa Kemal´i düşünüyorum; 
Yeleleri alevden al bir ata binmiş 
Aşıyor yüce dağları, engin denizleri, 
Altın saçları dalgalanıyor rüzgârda, 
Işıl ışıl yanıyor mavi gözleri...

Mustafa Kemal´i düşünüyorum; 
Yanmış, yıkılmış savaş meydanlarında 
Destanlar yaratıyor cihanın görmediği 
Arkasından dağ dağ ordular geliyor 
Her askeri Mustafa Kemal gibi.

Mustafa Kemal´i düşünüyorum; 
Gelmiş geçmiş kahramanlara bedel 
Hükmediyor uçsuz bucaksız göklere. 
Al bir ata binmiş yalın kılıç 
Koşuyorlar zaferden zafere...

Mustafa Kemal´i düşünüyorum; 
Ölmemiş bir Kasım sabahı! 
Yine bizimle beraber her yerde. 
Yaşıyor dört köşesinde vatanın 
Yaşıyor damar damar yüreklerde.

Mustafa Kemal´i düşünüyorum: 
Altın saçları dalgalanıyor rüzgârda, 
Mavi gözleri ışıl ışıl görüyorum. 
Uykularıma giriyor her gece. 
Elllerinden öpüyorum.

MUSTAFA KEMAL´LER TÜKENMEZ

Tükenir elbet gökte yıldız, denizde kum tükenir 
Bu vatan bu topraklar cömert 
Kutsal bir ateşim ki ben sönmez 
İnanın Mustafa Kemal´ler tükenmez

Ben de etten kemiktendim elbet 
Ben de bir gün geçecektim elbet 
İki Mustafa Kemal var iyi bilin 
Ben işte o ikincisi sonsuzlukta 
Ruh gibi bir şey görünmez
İnanın Mustafa Kemal´ler tükenmez 

Hep kardeşliğe bolluğa giden yolda 
Bilimin yapıcılığın aydınlığında 
Güzel düşünceler soyut fikirlerde ben 
Evrensel yepyeni buluşlarda 
Geriliği kovmuşum ben dönmez
İnanın Mustafa Kemal´ler tükenmez

Başın mı dertte beni hatırla 
Duy beni en sıkıldığın an 
Baştan sona herşeyiyle bu vatan 
Sakın ağlamasın Kasım´larda Fatih´ler Kanunî´ler ölmez 
İnanın Mustafa Kemal´ler tükenmez